top of page

De copywriter en webdesigner uit Beerse, hoe het begon

Foto van schrijver: Michael RoothansMichael Roothans

Bijgewerkt op: 18 okt 2024

Toen ik in de zomer van 2009 mijn traject als aspirant-journalist startte, had ik nooit gedacht een copywriter te worden. In het Kempische Beerse zou ik uiteindelijk meer dan tien jaar later teksten schrijven, websites designen en social posts maken alsof mijn leven er vanaf hing.




 


#1: Het dankbare geschreven woord


Tricera helpt ondernemers met contentstrategie

Journalist leek me altijd al een boeiende stiel. Doorheen de perikelen van mijn puberteit bleef één gegeven constant. Ik volgde altijd geboeid het nieuws en mijn nieuwsgierigheid bracht me vaker in de problemen dan ik aan mezelf wilde toegeven. "Vind een studierichting die je interesseert, motiveert en geconcentreerd houdt." Dat advies werd me aangesmeerd toen ik het middelbaar buiten stapte. En dat advies heb ik gevolgd.


Eens ik me een baan had geploeterd door de eerste twee jaar, werd het al snel duidelijk dat radio en tv maken het onderspit zouden delven voor het geschreven woord. Media maken was toen nog tijdrovend, té factueel en vereiste een 'propere stem', iets waar mijn vastgeroeste Kempische toonval niet aan kon voldoen. Schrijven, toen kende ik de term copywriten nog niet, was bovendien meer open voor vrije interpretatie, creatief taalgebruik en het uitblijven van uren opnames maken en montage ruimtes afschuimen. Helaas voor deze, pas afgestudeerde, journalist zakte het printlandschap rond anno 2013 in elkaar door de exponentiële opkomst van online media.


Maar de instorting van print kwam ook met een belangrijke realisatie. Het liefst van al wilde ik de nieuwe Rudi Vranckx worden. Ik was gebeten door buitenlandse conflicten, vooral die in het Midden-Oosten. Oorlogsjournalist leek me een uitermate boeiende manier om dichter bij conflicten te komen en eigenhandig te zien hoe onschuldige mensen afzien van de zever die megalomane en koppige leiders met zich meebrengen.


Langs de ene kant besefte ik dat ik toch meer uit mijn pijp zou moeten komen om zelfs maar in aanmerking te komen voor een job als buitenlandse journalistiek, zeker in het Midden-Oosten (lees: Arabisch leren). Langs de andere kant kwam ik te weten dat zelfs voor dergelijke functies, het loon echt erbarmelijk laag was. Een light-versie van mijn droom, de Kempen rondrijden om voor Het Nieuwsblad op zondag voetbalwedstrijden van derde provinciaal te gaan bijwonen, was ook niet bepaald een aantrekkelijk prospect.


Maar er waren gewoon geen jobs... wat moest ik doen?



#2: De andere kant van de spiegel



Tricera helpt ondernemers met contentstrategie


Eerlijk gezegd had ik zelf nooit verwacht dat ik nog een richting zou studeren. Ik was school al moe sinds de leerlingen staking die ik had opgezet in het zesde studie jaar van de lagere school. Mijn vroegere leerkrachten zouden het ook nooit geloven, maar een BANABA... dat ging het worden om de bittere smaak van mijn onbruikbaar diploma door te spoelen.


Een opleiding communicatiemanagement vloeide dus voort uit het onvermogen om een leefbare job te vinden in het journalistieke landschap, als gevolg van het afbrokkelen van magazines en gedrukte gazetten. In Gent leerde ik de commerciële kant kennen van schrijven en media maken. Events organiseren, comunicatieplannen uitdenken, strategisch nadenken over merken en hun beweegredenen. Het is hier dat ik mijn creatief brein leerde benutten, maar het was niet zo zeer dat ik zei: "Ik ga copywriter in Beerse worden."


Mijn twee jaar in de Gentse studentenstad leerde me dat mijn interesse in journalistiek me enkel onregelmatige uren en een mager loon zouden opleveren. Daarom stapte ik als eerste job in de Gentse eventsector... om te werken aan onregelmatige uren... maar een beter loon. Een prachtige leerschool waarna ik uiteindelijk belandde in de farmasector.


Die ene plaats waar je je creativiteit bewust laat sterven onder de constante druk van regels en compliance. Een plaats waar je leert om te functioneren in een multinational met absurde hiërarchie, zo flexibel als een olietanker in een porseleinwinkel. Ik werkte in Beerse nu, maar geen spoor van copywriten of teksten schrijven. "But, it paid pretty damn good".




 


Nood aan een zelfverklaarde redactionele goeroe?


Of eerder op zoek naar een marketing strategie?






 


#3: Van agencies naar zelf een agency


Tricera biedt copy, webdesign en marketing


De volgende stap in mijn weg naar het worden van dé copywriter van Beerse, bracht me via een lange reis door zeven Oost-Aziatische landen tot bij twee agencies. Het eerste was een poging tot project manager in een, wederom multinational met veel te veel director-functies.


Die functie toonde me dat ik niet gelukkig werd van dag in dag uit plannen, budgetteren en mensen constant afjagen. Zeker niet als het gaat om ogenschijnlijk onbelangrijke zaken zoals een landingspagina. Het was wel een boeiende job, maar ik miste creativiteit en de kans om dingen te maken, schrijven en editen. Begrijp me niet verkeerd. Elke marketing-gerelateerde job vergt planning, deadlines, budgetten en offertes maken. Maar echt héél de tijd. NOOWP! Niets voor mij


Het tweede avontuur was kleinschaliger doch een gerenommeerde speler, maar met klanten die me minder voldoening gaven. Toen werd me ook duidelijk dat ik nog meer moest leren als copywriter én dat ik eigenlijk helemaal klaar was met werken voor een baas.


Op beide plaatsen kon ik mijn draai niet vinden. Gek, want ik was wel gemotiveerd. Maar diep van binnen was het niet motivatie. Het was de drang om zelf de touwtjes in handen te hebben en zelf te bepalen wanneer je aan iets werkt, en hoe lang, en voor wie. Een gevoel dat ik de kleine ondernemer kon helpen in plaats van constant te moeten touwtrekken met een of andere marketeer die zelf nooit deadlines respecteert.


Dat was het. "Ik begin op meneige!"




#4: Hier zijn we dan



Tricera doet copy, webdesign voor ondernemers


We zijn een dik jaar verder sinds die beslissing uit de lucht viel. We worden zelfstandige. BAM! Dit kwam ineens met een uitgebreid banket aan to do's, learnings en financials. Maar we raakten er door. We waren klaar om als copywriter in Beerse de lokale ondernemer te helpen bij het vertellen van hun verhaal. Hierbij kwam helaas al snel de realisatie dat ik meer zou moeten doen om de kaas op mijn brood te houden. Enkel copywriter spelen in Beerse zou te weinig inkomsten genereren. Het zou zijn zoals enkel mayonaise aanbieden en dan zeggen: "ja euhm, de frietjes bakt iemand anders".


Bijscholen als webdesigner dan maar. "It made sense" Ik zou veel meer klanten kunnen aanspreken moest ik hen zowel een website als de copy kunnen aanbieden. Zeker een kleine ondernemer wil iemand die alles kan doen, zonder een te hoge factuur. Agencies durven doorvragen als het aankomt op project management en account management, hier heb je bij Tricera geen last van. (Een beetje schromelijke zelfpromotie aan het einde van de tekst... heel zeker.) "Je moet durven", wordt me vaak verteld door ancien ondernemers. "Gewoon doen en wees trots op jezelf." Beetje corny maar het is zo.


Je blijft geen copywriter, webdesigner, zelfstandige als je niet in jezelf gelooft. En na een jaa mag ik stellen dat de klanten tevreden zijn, de projecten meer en meer beginnen binnenkomen en dat ik dus wel trots op mezelf mag zijn. Nu volhouden en verder doen!



Wordt sowieso vervolgd...

19 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page