De copywriter uit Beerse, hoe het begon
Toen ik in de zomer van 2009 mijn traject als aspirant-journalist startte, had ik nooit gedacht een copywriter te worden. In het Kempische Beerse zou ik uiteindelijk meer dan tien jaar later teksten schrijven, websites designen en social posts maken alsof mijn leven er vanaf hing.
Het dankbare geschreven woord
Journalist leek me altijd al een boeiende stiel. Doorheen de perikelen van mijn puberteit bleef één gegeven constant. Ik volgde altijd geboeid het nieuws en mijn nieuwsgierigheid bracht me vaker in de problemen dan ik aan mezelf wilde toegeven. "Vind een studierichting die je interesseert, motiveert en geconcentreerd houdt." Dat advies werd me aangesmeerd toen ik het middelbaar buiten stapte. En dat advies heb ik gevolgd.
Eens ik me een baan had geploeterd door de eerste twee jaar, werd het al snel duidelijk dat radio en tv maken het onderspit zouden delven voor het geschreven woord. Media maken was toen nog tijdrovend, té factueel en vereiste een 'propere stem', iets waar mijn vastgeroeste Kempische toonval niet aan kon voldoen. Schrijven, toen kende ik de term copywriten nog niet, was bovendien meer open voor vrije interpretatie, creatief taalgebruik en het uitblijven van uren opnames maken en montage ruimtes afschuimen. Helaas voor deze, pas afgestudeerde, journalist zakte het printlandschap rond anno 2013 in elkaar door de exponentiële opkomst van online media.
De andere kant van de spiegel
Een opleiding communicatiemanagement vloeide voort uit het onvermogen om een leefbare job te vinden in het journalistieke landschap, als gevolg van het afbrokkelen van magazines en gedrukte gazetten. In Gent leerde ik de commerciële kant kennen van schrijven en media maken. Events organiseren, comunicatieplannen uitdenken, strategisch nadenken over merken en hun beweegredenen. Het is hier dat ik mijn creatief brein leerde benutten, maar het was niet zo zeer dat ik zei: "Ik ga copywriter in Beerse worden."
Mijn twee jaar in de Gentse studentenstad leerde me dat mijn interesse in journalistiek me enkel onregelmatige uren en een mager loon zouden opleveren. Daarom stapte ik als eerste job in de Gentse eventsector... om te werken aan onregelmatige uren... maar een beter loon. Een prachtige leerschool waarna ik uiteindelijk belandde in de farmasector. Die ene plaats waar je je creativiteit bewust laat sterven onder de constante druk van regels en compliance. Een plaats waar je leert om te functioneren in een multinational met absurde hiërarchie, zo flexibel als een olietanker in een porseleinwinkel. Ik werkte in Beerse nu, maar geen spoor van copywriten of teksten schrijven. "But, it paid pretty damn good".
Van agencies naar zelf een agency
De volgende stap in mijn weg naar het worden van dé copywriter van Beerse, bracht me via een lange reis door zeven Oost-Aziatische landen tot bij twee agencies in provincie Antwerpen. Het eerste was een poging tot project manager in een, wederom multinational met veel te veel director-functies. Het tweede was kleinschaliger doch een gerenommeerde speler, maar met klanten die me minder voldoening gaven.
Op beide plaatsen kon ik mijn draai niet vinden. Gek, want ik was wel gemotiveerd. Maar diep van binnen was het niet motivatie. Het was de drang om zelf de touwtjes in handen te hebben en zelf te bepalen wanneer je aan iets werkt, en hoe lang, en voor wie. Een gevoel dat ik de kleine ondernemer kon helpen in plaats van constant te moeten touwtrekken met een of andere marketeer die zelf nooit deadlines respecteert.
Dat was het. "Ik begin op meneige!"
Hier zijn we dan
We zijn een dik jaar verder sinds die beslissing uit de lucht viel. We worden zelfstandige. Dit kwam ineens met een uitgebreid banket aan to do's, learnings en financials. Maar we raakten er door. We waren klaar om als copywriter in Beerse de lokale ondernemer te helpen bij het vertellen van hun verhaal. Hierbij kwam helaas al snel de realisatie dat ik meer zou moeten doen om de kaas op mijn brood te houden. Enkel copywriter spelen in Beerse zou te weinig inkomsten genereren. Het zou zijn zoals enkel mayonaise aanbieden en dan zeggen: "ja euhm, de frietjes bakt iemand anders".
Bijscholen als webdesigner dan maar. "It made sense" Ik zou veel meer klanten kunnen aanspreken moest ik hen zowel een website als de copy kunnen aanbieden. Zeker een kleine ondernemer wil iemand die alles kan doen, zonder een te hoge factuur. Agencies durven doorvragen als het aankomt op project management en account management, hier heb je bij Tricera geen last van. (Een beetje schromelijke zelfpromotie aan het einde van de tekst... heel zeker.) "Je moet durven", wordt me vaak verteld door ancien ondernemers. "Gewoon doen en wees trots op jezelf." Beetje corny maar het is zo.
Je blijft geen copywriter, webdesigner, zelfstandige als je niet in jezelf gelooft. En na een jaa mag ik stellen dat de klanten tevreden zijn, de projecten meer en meer beginnen binnenkomen en dat ik dus wel trots op mezelf mag zijn. Nu volhouden en verder doen!
Wordt vervolgd...
Comments